Philae Świątynia w asuanie

Philae Świątynia - Przez ponad 50 lat wyspa File i jej zabytki były na  wpół zanurzone w wodzie, aż do operacji UNESCO dla ratowania zabytków nubijskich w 1960 roku. Świątynie zostały już całkowicie rozebrane i odbudowane w pierwotnym położeniu na pobliskiej wyspie Agilika która wznosi się  wyżej od wody i została przekształcona i zagospodarowana tak aby przypominać Philae. 
Krótka wycieczka na łodzi motorowej przyniesie gościom wspaniałe widoki na wyspę File.
Główna świątynia poświęcona była Izydzie i była ośrodkiem kultu Izydy i Hathor w okresie rzymskim. To była ostatnia pogańska świątynia jaka znajdowała się  w Egipcie.

Istnieje wiele legend związanych z File, ale najbardziej znana z nich opowiada historię, jak Isis znalazła serce Ozyrysa. Każdego wieczoru odbywa się “Pokaz światła i dźwięku”, który opowiada legendę bóstw. Pokaz odbywa się naprzeciwko wspaniałej scenerii oświetlonych zabytków - doświadczenie jest naprawdę magiczne.

Ściany zewnętrzne świątyni przedstawiają sceny wyrzeźbione przez cesarzy Augusta i Tyberiusza. Budynki z cegły mułowej na wschodnich i północnych stronach (teraz zniszczone) były przeznaczone dla  rzymskich księży i pracowników świątyni. Na północnym krańcu wyspy można zobaczyć bramę zbudowaną przez Dioklecjana. Po zachodniej stronie wyspy, w pobliżu domu narodzin Ptolemeuszy, Nilometr prowadzi w dół do rzeki. Struktury te zostały wykorzystane do pomiaru wysokości rocznych powodzi w czasach starożytnych w celu oceny podatków dla kolejnego zbioru.
 

Wyspa Elefantyny

Wyspa Elefantyny - Elefantyna jest wyspą na środku Nilu w Asuanie. Była "miastem granicznym" między Egiptem a lądami nubijskimi na południu.  W czasach starożytnych była ważnym strategicznym miejscem zarówno dla obrony granicy, jak i szlaku handlowego. Wyspa była zamieszkiwana od wczesnego okresu Dynastycznego poprzez rzymskie czasy, aż po dzień dzisiejszy.

Jej starożytna nazwa to "abu" lub "yebu", co oznacza, słonia i prawdopodobnie pochodzi od kształtu szarych gładkich głazów otaczających wyspę. Wykopy i rekonstrukcje zostały przeprowadzone w ciągu ostatnich 100 lat przez zespół niemieckich archeologów i największa budowla żyjąca do dzisiaj jest to Świątynia poświęcona bogu Chnuma, na południowym krańcu wyspy.

Bramy granitowe zbudowane przez Aleksandra są elementem struktury świątyni, która pozostaje nienaruszona, a ruiny za nią są trudne do zidentyfikowania ze względu na trwające wykopy. Na przedniej części świątyni, która jest zorientowana wschód-zachód, odrestaurowany bruk otacza kolumny zbudowane przez Ramzesa II, które prowadzą w dół do rzymskiego nabrzeża.
 

Niedokończony Obelisk w Asuanie

Wycieczki często odwiedzają "niedokończony obelisk", który wciąż pozostaje na miejscu, przymocowany do skały po jednej stronie. Położony w północnej części kamieniołomów gigantyczny kawałek granitu miał być obeliskiem i jest powszechnie przypisywany królowej Hatszepsut, jest bardzo podobny do jej obelisku w świątyni Karnak w Luksorze.

Niektóre drobne płaskorzeźby przedstawiają metody transportu obelisku, gdzie widać świątynię Hatszepsut w Deir el-Bahari.

Muzeum Nubijskie

Muzeum Nubijskie - Egipt uzyskał większość swojego bogatego źródła złota dzięki Nubii, a Nubia była “przejściem” od starożytnego Egiptu do egzotycznych afrykańskich ziemi usytuowanych dalej na południu. Wielu faraonów zbudowało małe świątynie i fortyfikacje nad brzegiem Nilu w Nubii.  Wywożono z nich heban, kość słoniową, kadzidło oraz cenne metale i minerały do Egiptu, jak również cennych nubijskich niewolników.

Nowe nubijskie muzeum powstało w 1997 roku, a piękno jego architektury jest warte zobaczenia. Położone na wzgórzu, obejmuje 50.000 metrów kwadratowych ogrodów i budynków, które są podzielone na poszczególne sekcje. Jest częściowo skansenem, w którym zwiedzający może wędrować ścieżkami, chodząc między prehistorycznymi jaskiniami a starożytnymi egipskimi posągami, obeliskami i kolumnami, rzymskimi freskami, a typowym Nubijskim domem.

Asuan Świątynia Izis

Świątynia Izis - Mała Ptolemejska Świątynia Izis znajduje się na wschodnim brzegu Nilu, na południowym skraju miasta Asuan.
Świątynia jest bardzo dobrze zachowana,  większość z jej czterech ścian wciąż stoi i wspierana jest przez  płyty granitowe na dachu. Północne i wschodnie ściany są zbudowane z bloków piaskowca i nigdy nie zostały w pełni zrealizowane, a dziedziniec od strony zachodniej (z widokiem na Nil), który musiał być  kiedyś ustawiony frontem do świątyni, teraz zniknął pod domami.

Istnieją dwa wejścia, które nadal mają piękne rzeźbienia na drzwiach-ościeży i nadproży. Wewnątrz świątyni jest ciemna, ponura z małą ilością światła. W obrębie świątyni są m.in. pozostałości rzymskich cegieł i islamskich mieszkań na różnych poziomach, pokazując wykorzystanie przestrzeni przez wieki. Świątynia Izis jest tylko jedną z kilku małych świątyń w mieście Asuan, która została  zbudowana przez cesarza Domicjana

Kalabsha Świątynia W Aswanie

Kalabsha Świątynia - Kalabsha jest kolejną Nubijską świątynią, która była częścią operacji ratowania zabytków zagrożonych przez wody Jeziora Nasera. Świątynia została przywieziona do niniejszego miejsca ku uprzejmości strony Niemieckiej Republiki Federalnej w operacji ratunkowej sponsorowanej przez UNESCO w 1960 roku.

Jej oryginalne miejsce było oddalone o 56 km na południe od Asuanu, aż zostało rozebrane i przeniesione na wyspę zwaną obecnie Nowa Kalabsha, na południe od Wysokiej Tamy. Można ją zobaczyć z zapory za pomocą dobrej lornetki.

Świątynia Kalabsha, starożytnie - Talmis, została zbudowana w okresie rzymskim. Była poświęcona Isis, Ozyrysowi i Horusowi-Mandulis. Jest to chyba najlepszy przykład świątyni wolno stojącej w Nubii która jest zbudowana z bloków piaskowca. Obszar sanktuarium składa się z trzech komór, do każdej prowadzi wejście z tyłu, z parą kolumn w każdym pokoju. Najświętsze wejście było w najdalszym pokoju, które było później używane jako chrześcijański kościół.